Ik ben zuster Rayza Nortan en dit is mijn getuigenis.
Ik ben geboren in Suriname en ben tot mijn tiende jaar daar opgegroeid. In de tijd dat ik in Suriname woonde, heb ik bij mijn opa gewoond. Ik woonde er samen met mijn zus, mijn tante haar kinderen en mijn moeder, die overigens in 1997 naar Nederland vertrok toen ik ongeveer 6 jaar oud was. Mijn moeder vertrok naar Nederland voor een beter leven en met de bedoeling ons over te laten komen.
In Suriname ging ik ook naar de Protestantse kerk op de zondagen, maar ik wist toen niet wat het christelijk geloof inhield. Je ging mee naar de kerk op de zondag en de rest van de week ging je door met je leven. Als kind was ik een rustig en verlegen meisje dat op zoek was naar liefde, geborgenheid en veiligheid. Ik had te maken met afwijzing, verdriet en gebrek aan liefde.
In het jaar 2000 verhuisden mijn zus en ik naar Nederland. Eenmaal in Nederland was dat een hele verandering voor mij. Ik moest me aanpassen aan het weer, de cultuur en het land. Niemand wist dat ik met kwellende gedachten zat door de dingen die ik had meegemaakt in mijn kinderjaren. Ik voelde mij minder waard dan anderen; ik vond mezelf dom en lelijk. En doordat dit mij allemaal wijs werd gemaakt, geloofde ik het ook.
In het jaar 2019 werkte ik op Schiphol en kwam ik een collega tegen die een volgeling van Jezus bleek te zijn. We raakten aan de praat en door zijn gesprekken had ik zoveel vragen over de zin van het leven. Ik voelde de drang naar Gods liefde, die hij ook had beleefd toen hij zich bekeerde.
Naarmate de tijd vorderde, bleef ik een diepe leegte voelen. Die diepe leegte die niks kan vullen. Ik dacht: Hoe kan het allemaal? We hebben alles, maar ik voel me toch ongelukkig van binnen.
Totdat ik samen met mijn toenmalige vriend (nu mijn man) naar de gemeente Unity in Christ (UiC) ging en die dag tot bekering ben gekomen. God raakte mij aan en op dat moment ervaarde ik de liefde van God. Ik heb toen mijn verhaal verteld en moest ontzettend veel huilen. Gelukkig werd ik in deze gemeente heel goed ontvangen door de broeders en zusters, die naar mijn verhaal hebben geluisterd. Ik begon mijn zonden te belijden en zag een verandering in mijn leven. Op dat moment vond er een proces van bevrijding plaats. Ik kreeg hele andere verlangens en ontving de blijdschap en liefde van Jezus.
De afgelopen jaren na mijn bekering heb ik mooie veranderingen meegemaakt. Mijn toenmalige vriend en ik hebben alles in Gods handen gelegd en samen hebben wij besloten om te dopen in de gemeente. Twee jaar daarna zijn we met elkaar getrouwd.
Dit verliep niet zonder slag of stoot. Voordat we trouwden, hebben wij moeilijke tijden gekend.
Ik wilde het opgeven en ik zag het niet meer zitten, maar God heeft anders bepaald. God heeft laten zien dat, als je op Zijn wil gaat vertrouwen, Hij je ook zegent en dat was geweldig. Uiteindelijk zijn we in de gemeente UiC getrouwd.
Zo is het voor mij in de gemeente begonnen en inmiddels voelt het als thuis. Het is mooi om te zien hoe God werkt in je leven en wat hij allemaal kan veranderen. Vanaf het moment dat Jezus in mijn leven is gekomen, ben ik gelukkig van binnen. Ook ben ik dankbaar dat ik in deze gemeente ben gekomen en dat God alles ten goede heeft gekeerd.
Ik wil ook tegen iedereen die dit leest zeggen dat, door welke moeilijkheden je ook gaat (wat voor probleem dan ook) en je denkt dat het nooit goed komt, onthoud dat God altijd groter is dan je probleem en Hij er altijd voor je is. Nodig Hem uit in je leven. Hij kent je door en door en Hij kent je pijn. Vaak gebeuren dingen ook op een andere manier dan dat wij denken en willen. Ik snapte ook niet waarom ik echt in de diepste dip moet zitten vóór God me eruit trok. Maar uiteindelijk zal je Gods leiding zien. Hij is er!
De weg is zwaar en niet altijd even makkelijk, maar als ik me slecht voel dan bedenk ik me altijd weer: God let op mij en als het echt verkeerd gaat, vangt Hij me op. Met deze mooie bemoediging ga ik door het leven.
